Angst voor water
Angst voor afspuiten en sponzen
De meeste paarden zullen de eerste keer dat ze worden afgespoten met de tuinslang of worden afgesponst als stressvol en angstig ervaren. Door het paard langzaam stap-voor-stap te laten wennen, leren de meeste paarden dat er niets gebeurt en wennen ze snel. Maar soms gaat het fout.
Soms is niet te achterhalen hoe het gedrag zich heeft ontwikkeld of had het paard de angst al bij aankoop. Het kan voor zowel u als het paard stressvol zijn het paard te verzorgen en soms is het gebruik van water noodzakelijk voor het schoonmaken of verzorgen van een wond. De angst voor het water is dan niet praktisch en kan onveilige situaties opleveren. Indien het paard eenmaal angst heeft ontwikkeld kan dit gedrag zich uitbreiden en kunt u helemaal niet meer in de buurt bij het paard komen met een tuinslang of spons. Deze angst is vaak prima te behandelen en het paard kan leren dat er niets engs gebeurt als hij het water over zijn benen krijgt. Angst voor sloten en plassen
Tijdens een buitenrit kan uw paard angstig zijn voor plassen op de weg. De spiegeling van het water op het asfalt of de andere kleur doet hem besluiten dat dit gemeden moet worden. Het paard is vaak niet bang voor 'water', maar begrijpt niet dat je hier gewoon doorheen kan lopen en dat er niets gebeurt. Hoe meer we het paard dwingen (stress en angst) hoe groter de kans wordt dat hij het vreemde object op straat nog meer wil vermijden. Met stapsgewijze benadering en beloning is dit probleem vaak snel opgelost, bijvoorbeeld door middel van clickertraining.
|
Angst voor de 'waterhindernis'
Wij mensen kunnen sneller generaliseren dan een paard. Als we enkele hindernissen hebben gesprongen gaan we er vanuit dat het paard het wel begrijpt - die andere hindernissen zien er toch vergelijkbaar uit? Helaas werkt het bij een paard iets anders, hij ziet wezenlijk anders dan wij en kan niet denken zoals wij. Die eerste hindernis lijkt in onze ogen op de 2e, maar als het paard de 1e prima springt en de 2e niet bewijst het dat dit voor het paard anders ligt. In extreme mate geldt dit voor hindernissen met water. Als paard kun je geleerd hebben diverse andere hindernissen te springen, maar die waterhindernis is als een nieuwe hindernis. Het paard moet dus eigenlijk eerst de kans krijgen deze hindernis stapsgewijs te inspecteren en te ontdekken. Vaak wordt dit overgeslagen omdat het paard de andere hindernissen toch prima springt. Dan kan hij de waterhindernis toch ook springen?
Als het paard weigert de 1e keer de waterhindernis te springen en we straffen het paard, kan het paard iets anders 'leren' dan we hadden verwacht of gehoopt. Het paard leert niet (zoals we zouden kunnen denken) dat het stout is als het niet springt. Nee, hij durft eenvoudigweg de hindernis niet te springen en krijgt straf tijdens het naderen van de hindernis, met als gevolg dat hij deze straf gaat koppelen en het naderen van de waterhindernis. Deze negatieve associatie zal hij willen vermijden en het paard raakt angstig en zal enkel eerder stoppen voor de hindernis. Een ander gedrag waarbij ook angst een rol kan spelen is als het paard met enorme snelheid over de hindernis gaat en bijna niet te stoppen is. In de volksmond wordt dan vaak gedacht dat het paard heel graag wil springen en daarom zo hard op de hindernis afgaat - in werkelijkheid is het paard vaak angstig. Heeft u een probleem met specifieke hindernissen - schakel professionele hulp in. |